Yitirdiklerim

Şiirlere yazdım seni
Satırlarda, hecelerde aradım ismini
Soğuk betonlar yoldaş yoluma
İnsanlar sersem
Düşünceler cıvık
Hem eskisi kadar konuşmuyorum da
Çünkü
Kendimi arıyorum
Düşünce çemberinde
Meydanları meydan
Bıçkın yüreğimde

Hayata kahretmedim henüz
Yalnız kadere de isyanım yok
Çarkları çoktan paslanmış
Öğretmeyi öğrenen dimağımın
Barış taşeronları sıçramadı üstüne
Savaşların dumanı da zehirlemedi
Bende kalan herşeyi

Fakat ne çıkar ki
Kavgalara sürgün kalp atışlarım
Sıcak kanım süzülürken kristal kadehlere
Marazlı parmakların orospu boğumunda
Ecelimin kadeh şakırtısını duyuyorum
Hayretler yaşamadı beyin hücrelerim
Küfür de yemedim yaptıklarıma
Sadece;
Damarlarıma nikahladılar şırınga uçlarını

Düşmedi talihin cemreleri kara bahtıma
Varsın dşmesin karalara aklar
Zaten karanlık akbabaları deşmiş
Kabuslarıma diş döktüren sevinçlerimi

Yalnızlığıma gizledim seni
Rüyalarımda aradım ipek saçlarını
Her zaman olduğu gibi
Yine meydanlarda arıyorum seni
Benim kadar ürkek
Benim kadar yalnız kaldırımlarda
Ve yalnızca sokak lambalarının
Aydınlığında istiyorum!