Sahip Olmak Cinayettir

İçinde geniş bir güçlülük gülümser
Sonra, ikiye, üçe, dörde, beşe bölünür anılar.

Çiçeklerle donanmış gelin arabalarından yükselen
O cenaze kokulu gülüşler
Geçmişin ceset gölgelerini düşürür ardına

Takılmak isterler
O rahatsızlık kovuğundan henüz çıkmış
O güzel kalıbın peşine

Yaşam acısının önceki kovuğu
Taşbebeğin kalbine ilişir
Ağızlarda sevgi sözcüğüyle serinlemiş bir koku
Aç düşlerin üstüne serpilir

Ey genç kız
Gene suya at kendini
Bak taşbebek ağlıyor
O kovuk gibi kalmış kalbindeki sızı
Çengellenmiş anılara taşbebeğin
Ey genç kız
O güzel kalıp ağlıyor
Geçmiş boğazına parmak sokulmuş bir sarhoş gibi
Öğürüyor...

Kuşatılmış taşbebeklerdi
O güzel kalıp sıkıldı mı
Gönülde soldu
Sonra tüm gök kubbe kımrandı
Ufuk eğrildi
Ve durdu...yavaşça devrilirken gölgeler
Dudaklar soluk mavi rengi çatlattı...

Ey genç kız
Kendinden sözet biraz
O dumanı tüten evin bacasından çıkarttığın
Şiirden
O mavi gökteki
Beyaz martının ötüşünden söz et biraz...

Şimdi burun kanatlarını
Çiçeklerle donanmış
O gelin arabalarından yükselen
O cenaze kokulu gülüşler
Hırsla şişiriyor...

Burun kanatlarına şimdi
Katran ve yosun kokusu dolmuyor
Birlikte gezdirdiğin o taşbebeği şimdi
Karalara vura vura ağlatacaklar

Ey genç kız
Gene suya at kendini
Bak
O güzel kalıp ağlıyor

Mayıs 1982(Ankara)
.