Murabb

Ey beni derd`ile sermest eyleyen
Mevtiyle mesrûr iken hicrânım uyanmış
Her gönül bir sevdânın nârına yanarken
Ne garibdir ki bu gönlüm nûruna yanmış

Leyl-i yeldâyı başıma saldın ey Leylâ
Mecnûn-ü pür kederin dârıdır sahrâ
Kumlar altında kaldım, etsem de vâveylâ
Yare düşen çok zamandır bir hüsn-ü zanmış

Ölsem de şeb-i arus mu ola karârım
Bilmezem onu senden fakat ümitvârım
Can gözümü atsam da gönülden hissedârım
Acep Mecnûn bu helâke nasıl dayanmış?

Bu girye-i hicrâne açmaz mı nikâbın?
Düştüm peşine sanırım çünkü serâbın
Sen revân ol maksûduna, gönlüm turâbın
Hangi turâb ki sehâbın âbına kanmış?