Herşeye Karşın

gece gözlerine perdedir kiminin
kara tortudur kiminin yüreğine
karanlık kirli işler için güvence
acı bir çığlıktır kiminin sesine

sorarım size
kavunumu bölüştüğüm karıncalar
sütümün gediklisi minik kedi
yemişini sevdiğim incir ağacı
hangi onurlu insanın çığlığıdır
sesimin tonunda çınlayan bu acı

aşkların yaşanamadığı yerler vardır
orada aşklar ancak şiirlerde yaşanır
elleri insan gözleri insan
binlerce insan yalnızca umuda yaslanır

bütün ışıkları söndürülse de aydınlık yolumuzun
senin korkusuz gözlerinde ışıldayan parıltı
ışık tutar işkenceleri idamları yararak
büyümesinin ilk gecesindeki tomurcuğa

ölürsek ölünmez bir yaz gecesi dostum
ağaç gövdeleri olsun gömütlerimiz
dallarında ötsün kuşlar başımızda ağlarcasına
yapraklar yellerle sevişsin aşkımızın anısına
sesleri insan yüzleri insan
binlerce insan arkamızdan el sallasın

belki toz oluruz belki toprak
üzerimizde taze filizleri yeşerir bilincin
inancın dereleri akar durur denizlere
dalgalar döver kıyılarını karanlığın

yıkılsa da geleceğe kurduğumuz köprüler
biliyorum ki her şeye karşın
ayışığının sevi çağrıları
umutların her demde çiçeklenmesi
sürünerek yaşamanın son bulduğu
insanın insan olduğu bir ülke özlemi
yitmeyecek ve yitirilmeyecek
güneş dünya defterini kapayıncaya dek

düşlerin gerçekleştiği yerler vardır
orada insanlar güvercin sesleriyle yıkanır
yaşam acı ve gözyaşı olarak sunulsa da
gözyaşlarının arasından milyonlarca gülücük ayaklanır