İstanbul Neyin Nesi
Şimdi bir şehir hatırlıyorum
Dilim dilim ağustos güneşleri
Yakamozlar,ayışığı,renkli camlar
Bir elmas açısından seyrettiğimiz akşamlar
Sonra denizi deniz yapan ellerin
Çok çok mavi geceler
Pek çok mavi gecler
Bu bir İstanbul olsa gerek diyorum
Caddelerinde o çok boyalı kadınların gezdiği
Kocaman elli adamların köşebaşlarını tuttuğu
Çocukların meyhanelerde taze badem sattığı
Bir İstanbul olsa gerek diyorum
İnsanları tramvay dolusu
Vapurlar dolusu insanları
Ve adım başında bir meyhane
Ama ben sensiz
Ben İstanbuldan uzakta
Ben hep böyle deli divane
Yokluğun yokluğum oluyor elimde değil
Sensiz nefes aldığıma inanamıyorum
Al be kederi,bu kahrı
Bu korkunç karanlıkları benden
Artık dayanamıyorum
Al götür beni İstanbulunu
Saçlarının,dudaklarının,gözlerinin şehrine
Güneşe,ayışığına,o masmavi denizlere
Neyleyim
İstanbulda seni gördüm
Ve sende İstanbule sevdim bir kere
Bu İstanbul gitsin öteki İstanbul gelsin
Yada sen gel
Bu evler bu caddeler gitsin
Bu günler bu aylar bu zalim yollar gitsin
Ama sen gel
Ne olur sen gel
Ağlamak ne kadar,nereye kadar ağlamak
Bir votka soda`da akşam oluyor şimdi
Biliyorum vaktimiz yok hızlı yaşamalıyız
istanbulun surlarıyla çevrildik
Görüyormusun
Ben seni istiyorum ne haber
Ayasofya utanmalı artık
Bütün camiler utanmalı
Ve senden uzakta olduğum için
Bir utanmaz Allah utanmalı
Sen buna İstanbul mu diyorsun
Sen buna yaşamak mı diyorsun
Lanet olsun
Lanet olsun
Ümit Yaşar Oğuzcan
Siir toplam 7443 kez okunmus
|
