Sona Doğru

Gece/Gündüz Şiirleri: 1

SONA DOGRU

O günler geliyor, güz ve uzun yağmurlarla
ömrümün sonyazındayım gibi geliyor bana.
`Gül` dedi, gül her mevsimin dikenli çiçeği
bir ilkyazım da olmuştur başlangıçta sahi...

Yalnızlık, son yüzyılın bana kalan tek kalıtı
boşluğa bakan gözlerimde dinmeyen içağrıları
dün başlamadı elbet; birçok yaz ve kış ikindisiyle
yüreğe kabuk bağlatan aşklar ve yaralar kaldı.

Dedim gece, ece dedi o eski rüya(nın) tabirlerinde
ben gündüzleri unutuşlarla yaşadım mi hiç?
Ah, deniz: o müthiş ses ve uğultu ve özleyiş
ben hangi çölün yabancı ve bedevi şeyhiyim?

Zaman öldü, tersine döndü gün ve kara ufuk
bir uçuruma yakın konuldu ömrümün yarısı.
Çıkmaz sokaklar gibi bu: ateşin ve suyun dansı
Bir periyi sevdim galiba, yolculuğumun bütününde.

Bir gözlük, bir yığın kağıt ve kalem ve sakallarım
yalanı imdada çağırmayalı bir uzun zamandır.
Eskimiş dosya içleri gibiyim, rengi solmuş ve `mazi`
sigaranın külünü silkmekteyim cam küllüklerde.

Kalk borusu mu ne: İçtima-kıyamet/dikduruş!
Haydi sesinizi eksiltmeyin, kalan bir son vuruş...
Ölmekle bitecekse ben hazırım sonsuz karanlığa
Bir ışık verin yolumu aydınlatmaya, bu da yeter.

Kemal GÜNDÜZALP