Şairler | Şiirler

Cevriye Nene

Kızardı, kendine nene diyene
Yaşı seksen idi, Cevriye nene.
Doğduğundan beri geçti kaç sene
Yaşını bilmezdi, Cevriye nene.

Dili dönmez idi, konuşur peltek
İnsana bakardı, kuş gibi ürkek
Yüzünü örterdi, görünce erkek
Öteye dönerdi, Cevriye nene.

Bacakları eğri, yük biner şişer
Badi yürüdükçe uçkuru gevşer
Ayaklar üstüne tumanı düşer
Farkında değildi, Cevriye nene.

Elde değnek, beli kalkmaz yukarı
Yazmasından çıkar, beyaz saçları
Kaş, kirpik dökülmüş, rengi sapsarı
Bal mumu gibiydi, Cevriye nene.

Dünyayı gam etmez, olmaz sorunu
Yanlarını sarmış birkaç torunu
Çenesine değer uzun burunu
Dişi yok yemezdi, Cevriye nen.

Her gün sokaklarda bir yöne gider
Çektiği çileden olur derbeder
Horoz, tavuk gibi çöplüğü dider
Haline gülerdi, Cevriye nene.

Konuşurken titrer, ağzı köpürür
Bedenine soğuk rüzgar üfürür
Nefes darlığında inler, öksürür
Derdini demezdi, Cevriye nene.

Oğlu, kızı bakmaz, onu iterdi
Kahrından başını alıp giderdi
Dağlar gibi başı duman tüterdi
Yinede severdi, Cevriye nene.

Gelini merdiven altına atar
Bit, pire içinde kaşınır yatar
Altında kuru post, tenine batar
Şikâyet etmezdi, Cevriye nene.

Sol gözü kapalı, yandan bakardı
Yağmur sularında mendil yıkardı
Yaşamak istemez, candan bıkardı
Ölümü isterdi, Cevriye nene.

El ayak tutmazdı, düşerdi dara
Üstüne bir bulut çöker kapkara
Çocuklar kızdırır, eder maskara
Beter olun derdi, Cevriye nene.

EFGANİ der, bir gün sela verildi
Sordum bu tabutta yatan kim idi?
İsimsiz mezara defin edildi
Son ömrüne girdi, Cevriye nene.

Nevzat Yaşar

 

Nevzat Yaşar şiirleri

 

Populer Şairler