Sen Olmayınca

Sen olmayınca dinmez yaşım
Gece gündüz hep ağrır başım
Sen olmayınca düşmez ateşim
Gün geçtikçe artıyor hararetim

Sen olmayınca dönmüyor dilim
Bilmem mecnun muyum neyim
Sen olmayınca yazmıyor kalem
Sen olmayınca anlamsız kelam

Sen olmayınca gülmüyor yüzüm
Sen olmayınca görmüyor gözüm
Sen olmayınca zayi oluyo sözüm
Sen olmayınca sönmüyor közüm

Sen olmayınca tutmuyor kolum
Sen olmayınca dumanlıdır yolum
Sen olmayınca perişandır sonum
Sensiz yün yatakta dahi dondum

Sen olmayınca arı bal yapmıyor
Sen olmayınca bu şair yatmıyor
Sen olmayınca kimseler bakmıyor
Sen olmayınca kimseler takmıyor

Sen olmayınca kelebekler uçuşmuyor
Sen olmayınca kimse kapımı açmıyor
Sen olmayınca kimse dost seçmiyor
Sen olmayınca hayat böyle geçmiyor

Sen olmayınca sular berrak akmıyor
Sen olmayınca evde ocak yanmıyor
Sen olmayınca çocukların kanmıyor
Sen olmayınca latifelerim kanmıyor

Kırık kalbime, merhem olur musun
Sen benim gibi sevgili bulur musun
Ben sensiz sen bensiz durur muyuz
Hiç ayrı kalmakla mutlu olur muyuz

Yağmur yüklü bulutlar gibi gözlerim
Hasretinle kalbimi akkorla közledim
Yolunu bakmaktan yoruldu gözlerim
Gel artık gel Leylâ, seni çok özledim

B. TUNCA/07.10.2000-12.36