Anne Hasreti-1-

Hava sanki yazdan kalan bir gün gibi sıcaktı
O komşunun oğlu Mehmet'le oyuna dalmıştı
Köy tarafından gelen bir ses, şimşek olup çaktı
O annen geldi seni çağırıyor sesine doğru baktı

Bıraktı elindeki tüm oyuncağını koştu sese doğru
Dayısı, aldı Bayram'ı kucağına, düştü köye doğru
Şair annesini soruyor, dayısı bakmıyor ona doğru
Çünkü dayısı ağlamaktan cevap veremiyor doğru

Harman yerinde toplanmış büyük kalabalık vardı
Tüm sevenleri toplanmışlar, çoğu da ağlıyorlardı
Kalabalığa vardığında babası alıp kucağına sardı
Kalabalığın içindeki musalla taşında, birisi vardı

Yetim Bayram ölüm nedir daha henüz bilmiyordu
O babasına çocuksu sorularla annesini soruyordu
Ağlamayan baba, belli etmeden için için ağlıyordu
Kolay değil, annenin ölümünü anlatmak çok zordu

Yetim Bayram da ilk defa böyle bir şey görüyordu
Babası da cebinden çıkarıp bol bol şeker veriyordu
Babası gibi herkes o'na daha çok ilgi gösteriyordu
Kimisi gösterelim, kimi de göstermeyelim diyordu

Şair Bayram, babasını annem nerde diye ağlıyordu
Akrabalardan birisi onu kucağına almış, ilerliyordu
Beyaz gelinlik içinde yatan nur yüzlü gösterildi ona
Bak işte, annen burada, cennete gidiyor dendi ona

Bayram henüz daha bilmiyordu ölümün ne olduğuna
Yine de dayanamadı, attı elindeki tüm şekerleri yere
Ağlıyordu beni de gömün onun gömüldüğü yere diye
Kardeşi de ağlıyordu, anne` nereye gidiyorsun` diye

Bayram hani en son giderken, geleceğini söylemiştin
Hani yaramazlık yapmazsam, seveceğini söylemiştin
Hani bir tanem deyip, bağrını basacağını söylemiştin
Hani bir daha yanımdan ayrılmayacağını söylemiştin

Kaç gün oldu bilmem, beyaz gelinlik içinde döndün
Bütün güzelliğini, yüzünde toplamış olarak döndün
Sevenlerin başına toplanmış ağlıyorlarken gördüm
Hiç ağlamayan, o babamın dahi ağladığını gördüm

Bilir misiniz, onun öldüğünü ne zaman anladım be
Düştüğümde yavrum diye sarılanımın olmadığında
Aç, susuz ve uykusuz kalıp da onu bulamadığımda
Üşüyüp de sığınacak sıcak bir sine bulamadığımda

Yokluk hasretin sineme ak kor olup, yaktığında
Kirlendiğimde, yıkayacak birilerine baktığımda
Bayramda, elini öpmek isteyip de bulamadığımda
Düğünlerde güzellerin içinde onu göremediğimde

Ölümün şeklini bilmezken, ölümü onda gördüm
Şefkat nedir bilmezken, şefkati ondan öğrendim
Acı nedir bilmezdim, onun yokluğunda öğrendim
Hasret nedir bilmezdim, onun yokluğunda tattım

Belki de geri gelirsin diye, hep yollarına baktım
Sinemdeki akkor olan, vuslat hasretiyle baktım
Yıllar oldu, ne sen geldin, ne de o vuslatın geldi
Hasretin sinemi magma gibi, gün geçtikçe eritti

Yetim Şair daha çok hasretinle yanacağa benzer
Bayram daha ziyade susuz kalmış güllere benzer
Şair Bayram, dalından koparılmış, çiçeğe benzer
Şair Bayram, her daim, anasının yollarını gözler

Gözyaşını mürekkep yapsa, o tatmin olmaz özler
Kalemi, altın harfle de yazsa, o yine anneyi ister
Kelamı, lal-ü güher de olsa, aciz kalır yine özler
Şair Bayram, her daim, vuslatın yollarını gözler

Şair Bayram daha çok yazmayacağım, ağlıyorum
Hicranla dolan şu sineme, hasretinle dağlıyorum
Daha da yazmayacağım, şiirimi böyle bağlıyorum
Ah anam ah yokluğunu bugün daha iyi anlıyorum

Vuslatımız ne zamandır bilinmez; fakat geleceğim
Er de olsa, geç de olsa, bir gün mutlak geleceğim
Allah'tan, seninle kavuşmam için dua dileyeceğim
Kabul edilirse duam, bütün hasretimi gidereceğim
B. TUNCA/05.12.2000-14.05