Uyandı Gönlüm

Bir dalın sulara değmesi gibi
Mavi boşluklara uzandı gönlüm
Güneşin ilk defa doğması gibi
Mürşidin dizinde uyandı gönlüm

Nefsine yapınca her gün neziri
Buldu okyanusta yiten cezîri
Önce çilelerin oldu vezîri
Sonra sultanlığa atandı gönlüm

Mana alemine saldı kabını
Gördü ölmemenin sırlı âbını
Okudu ruhların pak kitabını
Kendi cürümüne utandı gönlüm

Adapazarı 1998

Mahmut Nacar