Kum Saati
1
Hatırlıyorum şimdi o eski sokakları
Anamı,Babamı beklediğim o evi;
O gonglu saat yalnızlığı
Dikilmiş saat hırçınlıkları...
ve her akşam annemi görüşümde
bir eve dönüş sabırsızlığı
Bana kalan şimdi
içimde yeşerttiğim o özlemli çocuk
ve bahçesi
Yorgun bir bahçivandan
ödünç almışım duygularımı
Bir de uzatmalı senaryolar biçilmiş gencömrüme
Gece soğuk,
Evine yürüyen bir çocuk...
ve bitmeyen yollar,yol ayrımları
Saatlerse hep aleyhime ayarlı!
Ne denilebilir ki
saniye kala kaçırılmış
bir vapur çığlığı
gibi yaşanmış ve tüketilmiş bir ömre?!
Söyle nasıl gidilir şimdi bambaşka alemlere?
Hala ıssız yollarda yürürken
içimden çıkar da bir çocuk
bakar arkasına,
Bir kum saati kırılmış gibi
zaman akar o an sonsuzluğa.
Kızma şimdi hırçınsam!
Denizin kumudur o...
İçimde dalgalar oynaşır da,
savrulur kumlar
görmeden kimseler
Seninse ayağının altından kayıp
gider sanki yer.
Yapamam ki,
Engelleyemem bu devinimi!
Nasıl bir hortum oluşuyorsa
derinliklerde,
bir boşluk...
Benim de içimden kopup gider o an bir şeyler!
2
İşte bu yüzden çocuk;
Ben kimseye göre değilim!
Ortak edemem kimseyi
bu hain küstahlığa;
Bu kirli kelime dağarcığına...
Bir çentik daha atamam
suç ortaklığı gibi yaşanmış
zavallı ve gülünesi aşklara...
İyisi mi sen yine gül kokulu bahçelerine dön!
Orada menekşe yapraklı dingin
aşklar göreceksin.
Yukarı çık yanındaki sarmaşıklı merdivenden
Küçük,ahşap bir kapı ilişecek gözüne,
içeriden gong sesini duyacaksın saatin.
Üç kez vuracaksın tokmağa,
kapıyı yaşlı bir teyze açacak sana
gözleri görmeyen.
Ona beni sor!
sana içeride diyecek
Ama sakın içeri girme,
Beni göremeyeceksin!
Seni amber kokulu bir hayal kırıklığı karşılayacak,
Kayıtlara bile geçmeyecek
bir intihar edineceksin!
(18.11.2000)
Emre Durma
Emre Durma şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.