Kim Hazırdır

Kuşlar besledim daracık evlerde
Uzun ayrılıklar.
Bir sarmaşığım vardı yetiştirdiğim,
İçimde kok salan hasretler gibi.
Ölüme hiç hazır değildi gecen yıllarım
Kuşlar da sarmaşığım da çoktan ölmüştü?

İnsan neye hazır olabilir,
Kendinden bu kadar uzak,
Kendinden bu kadar emin değilken.
Bir bakışa kim hazırdır, bir gülüşe
Kim yüreğin hızlı,
Kanın damarda şiddetli attığı bir anda,
Gözlerini indirmeden yere
Hazırım diyebilir ayrılığın koyu karanlığına.
Kim, kim!...
Ben değil

Aytaç Varol