Anneye Minnet Duygusu
Sen benim neler, nelerime katlandın
Ben senin dilinle, sevginle tatlandım
Sen beni; sevginle ve elinle pâkladın
Senin rızanla; günahımdan aklandım
Her anne ismini duyunca; sanki aklım durur
Kalbim bir gün anneye vefa borcundan durur
Buna ağlamaktan da gözyaşı ırmaklarım kurur
Kalbimde anneye vefasızlığın üzüntüsü durur
Dokuz ay karnında, iki yıl da kucakta taşıdın
Bunlar yetmiyormuş gibi sırtında bile taşıdın
Sen; benim için hayatta çok çalışıp, çabaladın
Yeri geldi kendin açken azığını bana yedirdin
Benim için kaç kez kendini tehlikelere attın
Bana gelecek tehlikelere karşı kol kanat gerdin
Hatta babamın sert bakışlarından bile korudun
Hakkın ödenmez, beni ne zorluklarla doğurdun
En acizken, en güzel gıdayı, damağımda tattırdın
Sevgi ve şefkatinle mutluluğumu göğe değdirttin
Daha yürümekten acizken yürümeyi sen öğrettin
Maddi ve manevi her şeyden çok fedakarlık ettin
Ben hiç konuşamazken; konuşmayı sen öğrettin
Mama, su, şu bu demeyi bilmezken sen öğrettin
Ayakta durmayı, ayakta kalmayı da sen öğrettin
Her şeyden evvel Allah`a kul olmayı sen öğrettin
Gel dedin kaçtım, yapma dedin, çok şeyler yaptım
Bunca yaramazlığa rağmen, yine de sinene bastın
Kucağına alıp, sırtımı sıvazlayıp, başıma okşadın
Ne kadar büyüsem de benim hülyalarımı süsledin
Oysa ki, bugün ben senin yaptıklarını yapamıyorum
Sana gösterilmesi gereken hürmeti gösteremiyorum
Senin bana tattırdığın o lezzeti sana tattıramıyorum
Dertlerine derman olmadığıma nasıl da üzülüyorum
Zaten ne yapsam, senin yaptığının yanında zerre olur
Ne yapsam da senin hakkın tam olarak ödenmemiş olur
Ancak sen hakkını helâl edersen o zaman ödenmiş olur
Sen hakkını helâl etmezsen, sanki dünyam zindan olur
B. TUNCA/02.07.2001-17.25
Bayram Tunca
Bayram Tunca şiirleri