TÜRBENİN ÇOBANLARIA
Ben türbenin çobanlarını sevdim,
Ayağında gardaşlar lastiği,
Gözleri ışıl, ışıl, çakmak, çakmak.
Omuzunda heybesi,
Içinde kömbesi,
Sırtında hiç çıkarmadığı
Rengi solmuş göynek,
En çok havas ettiği
Tarhana çorbası içmek.
Çocuktan çoban olur mu,
Demeyin...
Daha yedi yaşında
Korkmaz mı?
Kayalardan düşmez mi?
Başına bir hal gelmez mi?
Demeyin...
O da güttüğü körpe kuzular gibi büyür,
Ardıç kuşu gibi uçar,
Çoban aldatan kuşu gibi saklanır,
Koyaklara iner.
Kayalardan yağmur suyu içer,
Kevenlerin üstün de kelebek pişirir,
Bahar da çiğdemler toplar.
Süt kesiği kokar,
Kuzular gibi büyük.
Kuzular gibi tor toraşık,
Üstü ıslak çer çerpeşik.
Amma velakin adam olur,
Yiğit olur, mert olur.
Emmi der, dayı der.
El öpmeyi,
Hatır sormayı,
Gönül almayı,
Kaval çalmayı,
Büyüdükçe dağların dilini öğrenir.
Ben türbenin çobanlarını sevdim,
Eli öpülesi çobanları.
Onlar, körpınarın başın da
Çökelek dürümü yer.
Geceleri keçcenin arasında
Daş ağıl da yatarlar.
Gökteki yıldızları sayarlar.
Ün lüküs otomobili,
Boz eşşeğin sıpasıdır.
Ben türbenin çobanlarını sevdim.
O çobanlar bana,
Çocukluğumu hatırlatır,
Anamı hatırlatır,
Gurbetteki dayılarımı hatırlatır.
Dedim ya, ben Türbenin çobanlarını sevdim.
Çorabının biri tevir, biri bir tevir...
Elmacık kemikleri yanmış,
Sevgiye, saygıya hürmete kanmış,
Dağlar kadar yüce,
Yaylalar kadar temiz,
Siz Türbenin çobanları,
Sizi hasretle öperiz.
Ziya Şahin Aşık Ziya
Ziya Şahin Aşık Ziya şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.