bir Dosta Mektuplar 12

Yaz bitti dost, yapraklar sarardı
Yalnızlıktan içim, dışım karardı
Koca yaz bir vefasıza bağlandım
Belli oldu, bu kış ta yalnız kaldım
Sararan yapraklara hüzünle daldım
O yapraklar kadar umarsız kaldım
Az kaldı saçılıp yok olmalarına
Rüzgarın önünde savrulmalarına
Kendimi düşündüm ve ilerleyen yaşımı
O son noktaya uzak mıyım, yakın mı
Bu gün olan gücüm yarına kalır mı
Bir inat uğruna boşadım karımı
Başkasını onun yerine koymak kolay mı
Yanlış yaptım dostum, çok yanlış
Yeni bir sevgili dedim çıktım yola
Olmadı dost olmadı ne yaptıysam da
Gönül defterimi kapattım verdim mola
Gençlikteymiş etrafımızda pervane olanlar
Yaşlılıkta, ne koparacağız diye bakarlar
Umudum Yelda dedim tokatlandım
Umudum Ayten dedim aldatıldım
Sap gibi ortada bir başıma kaldım
Çocuklarım bile yüz çevirdiler
Annemizi istemeyeni, istemeyiz dediler
Bir labirentin içindeyim çıkışı belli değil
Çepel bir yoldayım aşılması kolay değil
İçimdeki fırtınayı anlatamam sana
Bu hayat artık çekilmez geliyor bana
Bir ipin ucunda son verirsem yaşamıma
Sevin dostum bu azaptan kurtulduğuma
Elveda diyerek son veriyorum mektubuma