Bilsem
Bitmeyen raslantıları yaşıyorum
Bu bitmeyen raslantıların örgüsüymüş meğer yaşam
Bilinmeyene uyanıp bilinmeyene yatıyorum
Günü ayı yılı belli değil
Ne zaman ne olur hiç belli değil
Bir akıntıya kapılmış öyle ilerliyorum
Çöküşün tam da ıssızlığa uzandığı nokta burası
Hayat bir kez daha bilinmeyene akıtıyor
Canımı akıtıyor yüreğimi ne varsa bende benliğimi akıtıyor
Öylesine güçsüzüm ki bu rastlantılara karşı
Farkında olmaksızın yaşadığım bu depremler bu felaketler bu seller
Nereye diye sorabiliyorum sadece
Ne aklım ne mantığım bu delirtici anlayışa erebiliyor; yetebiliyor
Bir kez daha ben bin kez daha ben olsaydım
Biliyorum yine de yetmezdim anlayabilmek için bu yaşamı
Hiç bir kural sınır yasak tanımaksızın
Akıp giden ya da dayattığı kuralları
Her an değişebilen; her an bitiveren bu anlamsız sürüklenişi
Belki de benim anlam veremediğim bu sürüklenişi
Öyle bir noktaya kayıyorum ki
Artık anlam bile önemini yitiriyor
Bilmeyenle bilen, sevmeyenle seven bir oluveriyor gözümde Herşey bir oluveriyor ve karşıma dikiliyor
Soruyor: `Nereye? `
-Bilsem...
Özlem Kılıç
Özlem Kılıç şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.