Kare
biz varsayip duruyorduk
tukenip duruyormus gibi duruyordu hava
ankarada hersey yokoluyordu
alip goturdu icimden
valla gardas gormedim
diye yemin ediliyordu
duman da cikiyordu agzimdan
toprak kokusu vardi
dudaklarin sigarali ve islakti
olicem zannetmistim
duman bizim kediydi
atakuleden yere atmistim
cikan sese dunyaya kusmustum
herkes hakliydi
bir duramadim karsisinda trenin
hep yamicak oluyorum
sonra ayrilamiyorum bedenimde
disardaki adama hediye olsun diye
aman evi uyandirma
saklan bir koseye
okuldan cikip ise ordan da toprakla bulusacakti
boylece bir gunde gocup gidecekti
hattan dusuyordum bir gece
her gece sokaklar girerdi icime
ne zaman tuttuysam seni
titrerdi kalbim
benden s o n r a bugulandi sahiller
sarkilar soyledi zaman insanliga
ve acilara tutundum yillarca
ac kalmak gibi
o zamanlar metro dortte gecerdi
buyuk olaydi benim icin o zaman
huzunluydu
simdi bosaldik
bir ileri bir de geri
sarsiliyor farkindamisin tavan
bir ritme kaptirmisim
ceketimin icini
donmekte gozlerim
evren goz bebegim
ve yalnizca dusuncelerim durmus
sigaram dudagimda bocalamakta
Hikmet Szlemiolur
Siir toplam 1765 kez okunmus
|
