Kare
biz varsayip duruyorduk tukenip duruyormus gibi duruyordu hava ankarada hersey yokoluyordu
alip goturdu icimden valla gardas gormedim diye yemin ediliyordu duman da cikiyordu agzimdan toprak kokusu vardi dudaklarin sigarali ve islakti olicem zannetmistim duman bizim kediydi atakuleden yere atmistim cikan sese dunyaya kusmustum herkes hakliydi
bir duramadim karsisinda trenin hep yamicak oluyorum sonra ayrilamiyorum bedenimde disardaki adama hediye olsun diye aman evi uyandirma saklan bir koseye
okuldan cikip ise ordan da toprakla bulusacakti boylece bir gunde gocup gidecekti
hattan dusuyordum bir gece her gece sokaklar girerdi icime ne zaman tuttuysam seni titrerdi kalbim
benden s o n r a bugulandi sahiller sarkilar soyledi zaman insanliga
ve acilara tutundum yillarca ac kalmak gibi
o zamanlar metro dortte gecerdi buyuk olaydi benim icin o zaman huzunluydu simdi bosaldik
bir ileri bir de geri sarsiliyor farkindamisin tavan bir ritme kaptirmisim ceketimin icini donmekte gozlerim evren goz bebegim ve yalnizca dusuncelerim durmus
sigaram dudagimda bocalamakta
Hikmet Szlemiolur
Siir toplam 1765 kez okunmus
|