Kumsalda
baharda en uzun kış ikindisi,
döktü çarmıha bakır telaşını...
suskunluk orada ipeğin yırtılmasıydı
ağladı kendini tarih; kendine şiir okudu
sözü sebil şair, gurbeti yaralı akasya...
toprak lambanın fitilini kısarken
eli uzandı ırmağa, bir bardak biraya
uzanır gibi: ?'sözü tanrı bilmiştim! '' dedi
döktü yaprağını ağaçlar; geri dönülmez
Deniz'den, Hüseyin'den, Yusuf'tan...
gözyaşlarım akar boynuna:
?'ağlarsın sen de! '' dedi,
?'çünkü, gül ondurmaz aştasın...''
bir demet limon çiçeğiydi kucağı,
anıları uzatıyor gölgesi gümüş kumsalda
Yılmaz Arslan
Yılmaz Arslan şiirleri
| Yılmaz Arslan - İhtiras |
| Yılmaz Arslan - Balkon |
| Yılmaz Arslan - Kanayan Ten Kanayan Gül |
| Yılmaz Arslan - Arzu Ve Ay |
| Yılmaz Arslan - Kumsalda |
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.