Bu Yerler Gönlüme Dar Geldi
Gözlerimin uyku perdesini açtırdı tren düdüğü
Pencereden birkaç ev ve raylar gözlerimin gördüğü
Bulunduğum kompartımanda herkes uyuyor
Onlara veda etmek mümkün olmuyor
İstasyonda inecekleri indirip gitti tren
Bu yolculardan biriydi Arif Eren
Gündüzün kınından çıkmasını beklerken memurun odasında
Bir bereket vardı sohbet sofrasında
Nüktedan bir insan hareket memuru
Ağzında mayalanmış söz hamuru
Yalnızlık özletmiş ona gülmeyi
Şöyle nükteli bir sohbet etmeyi
Otel odasına yerleşince açtım pencereyi
Gözlerimle gezip durdum ilçeyi
Bahçeli evlerin en görkemlisi iki katlı
Baktım beton binalardan daha saltanatlı
Saysan beşi geçmez apartman sayısı
Daha bozulmamış ilçenin doğa yazgısı
Vefasız gözler gibiyken ilkyaz
Sevgisiz bir yürek burukluğunda geldi yaz
Can sıkıntısı denen o cendere
Nefes aldırmaz oldu hayâllere
İnsan, yalnızlık girdabına bir düşünce
İnce duyarlığını yitiriyor düşünce
Yüreğimi bir bıçak gibi kanattı güz ayları
Kader dostlarım oldu tren rayları
Yürürsem yürürler, durursam dururlar
Susarsam ağızlarına kilit vururlar
Yalnızlığın saltanat sürdüğü bu yerde
Raylarla dost olmak varmış kaderde
Arif Eren
Arif Eren şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.