Konuk
Bakıp susma zamanı, kırgın
Sararmış firezlere düşen uykulu ikindi
Kılavuzsuz parlayan ham bir rengin,
Ucundaki esrik melankoli saflığıyla
Yan(ıl)gım mı? acıyan sularda yiten yaz
Göveren hangi zamandanmış o
Bir gezginin kendi acısına yaşıt
Bir tutam kehribar sarısı perçem
Tabakasındaki kanaviçede balmumuyla sarılı
Soğuk mezatlara düşer kavruk yüzüm
Sırrı lal aynaların yankısız aymazlığıyla
Şimdi ulaşılamayandır ; parmaklarımla dokunduğum
Eski bir aşkın anısı eskiyen günle yıkanırken.
Artık yıllanmış gömüden dingin acılar saçılır
Gün görmemiş pişmanlıklarla örülü
Yok sayılmış uçarı günlerin sessizliğini bozan
Yorgun leke gibi sarar boşluğunu unutulmuşluğun
Zaman o en tanıdık yüzüyle
Geçirdiği köprülerden silerken bıraktığı izi
Geride, herkesin kendince gizli
Bir uzaklığı kalır ; durmadan büyüyen.
Şimdi hüznü uzayan sessizliğe bölmeli
Sırrı dökülmüş uzaklığın penceresi
Hangi yönünden baksak kendimize dönük
Yitirirken rengini o nakışlı iklim
Çekilir sislerin arasından rüzgardaki yüzün
Senin bir yanın hep karanlıkta kalır.
Selami Karabulut
Selami Karabulut şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.