Boşverilmiş Sabah Cayırtıları

I
Günün dolar
çıkarsın sen de
olmuyor demirler arasından bakışmak
akarsın demirlerin arasından
hertür söyleşiriz
böyle de
ama olmuyor aklımda kapatma demirler varken.

Anında eskiyen
bir kuş gülüşü
kız ağzında uçuşan
kolaydı sevmek hayalleri.
Şerefsizim dalıyor gözlerim arada sana.

Günün doldu diyelim
çıktın sen
dedin ki okuduklarım bu
ve yüreğim
demir izleriyle iki bileğim
bunu yeniden yazdım yazıyorum
böylece...

Kabul mü etmeliyim şimdi
böyle erkenci kuş gülüşleri ardında
yazmaya doyumsuz elleri mi
kırmalıyım?

Hasret bir erkenci
dudaklar gölet
çalımlı gülüşlerin her yanı
saçaklanmış dizelerin buyruğu
çağırır
ay bir erkenciye akşamcı
ve yudumlanır şimdi..

Yudu yudum hasretimize çok uzağız
ve inanır ısın
gözlerim yaşlı
böyle yazışıma
ağlıyorum
olsun olsun bile diyemeden
yitirmenin acısı.

Ve
hani erken kalkmalar
erken düşürülmüş dizeleri, kağıdıyla
handiyse ülkemin ozanları
kuru candan başka yitirilmişlikleri
hani
sazlı damın kahpesi gibi dizeler
ve şiir?

Döküm işçisinin özentisiyle yürek dökmüş
hepsi bu.

II
Bakalım
bukağıya vurulmuş güvercin kanadı
çırpacak mı?
Belki guguğu
şizofrenisi
kırsalın kentlisi
efendimsi gülüşün oynağı
orta oyunu, karagözü
dirlik kavgalarının süsmesi
başını dizelerimle okşadım diye
şımarma!...

Büyük şirden başlı öküz ayağı duruşu
dünyasında
şiirin çoktan ölüşü
çoktan durgunluğu.

Günün dolar
çıkarsın sen de
bu anadolu zindanından
demir pasına alışık olmayan yüzünü
sürterek çıkarsın
vesvesen dolar ve gün üstüne azar
denizine yelken açmanın
mutluluğu ve sonsuz sevincini
yaşarsın
göğsün genişler
boşverilmiş sabah cayırtılarına
kulak açıp
bağırırsın
sen de...

Temmuz 1984 Ankara
.