Küçüktük... Büyüdük...(!)
Küçüktük...
Küçük küçük görüyordu gözlerimiz.
Yaşımızı belli ediyordu sözlerimiz
Küçük küçüktü ayaklarımız, ellerimiz.
Küçüktük, küçücüktük...
Kin, öfke, zulüm nedir bilmezdik
Herkesi severdik, Kalbimizde sevgi gülü beslerdik
Büyük hayaller kurar, büyük olmayı düşlerdik.
Herkese vardı bolca sevgimiz
Küçük olabilir miydi kalbimiz?
Hayır! Fazlasıyla büyüktü
Nefret kalbimize gereksiz bir yüktü
Karşılıksız sever, sevgiyle dolar taşardık
Mutluluğumuzu bütün kalplere aşılardık
Azimkardık;
Bütün nefretleri kovacak kadar
Bahtiyardık;
Bütün sevgileri kucaklayacak kadar.
Küçüktük...
Kırık değnekten yaptığımız
Kır atımıza binerdik göğsümüzü kabartarak
Dünyaya adalet dağıtırdık
Haksızlığı yıkar adaleti kurardık
Mazlumları ezilmekten kurtarırdık
?HERKES SEVİLMEYE LAYIKTIR? derdik
Zalimleri bile layıkıyla severdik.
Küçüktük?
Büyük umutlarımız vardı
Büyük kalbimizde büyük sevgiler yaşardı
Büyüdük?
Büyüdü ayaklarımız, büyüdü ellerimiz.
Biz büyüdük, Küçüldü yüreklerimiz.
Kalbimizde yer bulamadı sevgilerimiz.
Büyüdük?Büyüdük diyemiyoruz
Öfkemizi, nefretimizi yenemiyoruz.
Azıcık sevgiye yer veremiyoruz.
Doğruyu yanlıştan seçemiyoruz.
Büyüdük mü, küçüldük mü biz de bilemiyoruz?
Teoman Karagöl
Teoman Karagöl şiirleri
| Teoman Karagöl - Unutacağım |
| Teoman Karagöl - Küçüktük... Büyüdük...(!) |
| Teoman Karagöl - Bir Güllük Sevda |
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.