Vefasıza

Şiirler yazacaktım senin için.
Vefasızlığın bir kor gibi düştükçe içime.
Dede Korkut masalları gibi
Uzun mu uzun.
Belki de sürecekti binlerce gece.
Sanma ki güzelliğini anlatacağım,
Bu son şiirimde.
Büyüleyen gözlerini bile anmayacağım.
Ne tez unuttun el ele verip gezdiğimizi
Ve mutluluktan uçtuğumuz o güzel günlerimizi.
Başını göğsüme dayayıp ağlardın doyasıya.
Ya bizi ayırırlarsa derdin,
Kahrolurcasına.
Hiç ayrılmayalım, ölmek varsa kaderde,
Beraber ölelim,
Ayrılığın acısını,
Geride kalan tatmasın derdin,
İçtenlikle.
Ne oldu, neden ayrıldık böyle.
Evlendiğini söylediler bana inanmadım.
Yine de göz yaşlarımı tutamadım.
Geceler boyu diken oldu yattığım yatak.
Sen vefasız olamazdın, terk edemezdin beni.
Belki de yalandır duyduğum haber.
Heyhat... dün gözlerimle gördüm gerçeği.
Eşinin koluna girmişsin sım sıkı.
Ve dudaklarında mutluluk gülücükleri.
Bakışların üzerimde kilitlendi bir an,
Sanki, bak ne kadar mutluyum diyordun.
Belki de yıkılacağımı umuyordun.
Yıkılmadım, yıkılmayacağım da.
Seni geçmişin karanlığında boğacağım.
Unutacağım seni, senin vefasızlığınca.