Rumeli Fenerinde Bir Yalnız Adam
Bugün yalnızlığı arkadaş seçtim kendime.
Kırk yaşımda ilk kez aklıma estiği için işede gitmedim.
Ve kimseyede haber vermedim.Ne güzel.
Rumeli Fenerinde bir yalnız adam romanı yazmak için ne senaryolar kurdum beynimde.Sahilde dalgaların ve rüzgarın sesi ile dalıp giderken geçmişe denize giren çocuklara bakıyordum.Bir ara daha önce otobüste rasladığım iki aşık dalga kıran üzerinde el ele yürüyorlardı.Sonra omuz omuza
bir taşa oturdular ve tahminim gelecek için hayaller kurdular uzun uzun.Ne komik.
Dalga kıran üzerinde bende dolaştım ve taşlarada oturdum yalnızlığımla omuzomuza.Onların gelecek için hayal kurduğu çizgide benim için tan yeri çoktan ağarmıştı.Ne acı.
Ha bu arada cep telefonum akşamdan kapalıydı.Boşuna uğraşmayın ulaşamazsınız.Bu gün çatlasanızda patlasanızda kelimenin tam anlamıyla kırk yılda bir kendim için yaşayacağım. Beni boşuna aramayın. Belki biraz üzüleceksiniz haber alamayınca ama varsın olsun ne çıkar.Bir zeki gider bin zeki gelir nasıl olsa.
Bugün Rümeli fenerinden bir yalnız adam geçti.Ne yazık ki romanını tamamlamaya bir türlü cesaret edemiyordu.Çünki hatırladığım kadarıyla yalnız adam romanın sonunda bir daha dönmemek üzere gidiyordu.
Bir gün mutlaka tamlayacak.
Ama ne zaman...!
TEMMUZ 2001 İSTANBUL
Zeki Baştuğ
Zeki Baştuğ şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.