Bir Fanusun Öğle Sonrası ve SU! ! ! /
`De Bussy`nin bir bestesinden esinle`
Karanlıkların oksijenini emen bir fanusun
İçine çektiği bir aşka doğru yönelen çiçek
SU! ! ! kokusu aldığında bir an için doğruldu
Acısından..
Koku, bilinmez bir iklimin şaşkınlığıyla eridi
Burun deliklerinde çocuğun,
Çocuk bile denemeyecek denli saftı belki o anda
Ya da çoktan bir delirmenin eşiğindeyken
Koca duvarlara yaslanmıştı olmayan parmakuçlarıyla
Fanusun emdiği o parmakuçlarındaki duvar
Bir öğle sonrasının uyuşukluğunda esniyordu
Esniyordu uzak çöllerin ucundaki o seraplar
Bir bedevi akılla görülebilecek aşkın oksijenini
Emiyordu bu işkenceler...
Bir fanusun emdiği o tertemiz oksijenler
Öğle sonralarında hazırlıyordu kendini günbatımına
SU! ! ! yeniden yerini almak için kımıldıyordu
Mavileşti işte tam o anda
Sevgilinin gözleriyle buluştuğunda
Bir Fanusun öğle sonrası ezgilerinden kurtuldu
SU! ! !
21.7.2001 Ankara
Haldun Hakman
Haldun Hakman şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.