Ben ve Çocuk
Ben ve Çocuk
Kocaman bir çığlıkla susuyordu,
Telefon kulubesinin önünde.
O susuyor kimse duymuyordu.
Görenler vardı elbette.
Kimileri de noel alışverişinde.
Ağlayamayan gözlere mendil satıyordu..!
?Birmilyona bir mendil olmaz?
Diyecek kadar tok
Tamamını bir kişiye satmayacak kadar onurluydu!
Onurluydu çocuk, şerefsizdi kaldırımlar,
Şerefliydi çocuk, açtı onursuz sokaklar...!
En az gözyaşlarım kadar masumdu,
En az kirliydim onun elleri kadar.
Ben içimdeki vicdanı susturmaya çalışıyor,
O vicdanı bağıranları körüklüyordu.
Masumiyeti kadar çıplaktı ayakları,
Çığlıkların tersine haykırıyordu bakışları.
Onun ayakları donuyor,
Benim yüreğim yanıyordu.
Basmadı ayaklarıyla yüreğime,
Değdirmedi donan buzluğu içimdeki ateşe.
O kirli elleriyle temiz mendiller,
Ben temiz dudaklarımla kirli cümleler satıyordum.
O bir lokma ekmek için,
Bense hayallerim için uğraşıyordum.
Bende tüm mendilleri alacak kadar para,
Onda yetmeyeceğini bilecek kadar zeka!
Biliyordu tüm mendillerin temizleyemeyeceğini!
Biliyordu ve tamamını satmıyordu.
Kocaman bir çığlıkla susuyorsu çocuk
Ve bağırıyordu duyanlara,
Bir çocuk boyunu aşarcasına.
?ekmek böyle kazanılır onurlu ve şereflice?
Ayaklar buz tutmuş, yürek ateşler içinde
Gırtlaktan geçerken helalince...!
?Biz onların gözlerine ve kulaklarına mühür vurduk?
Dediği gibi Hakk'ın
Duymayanlar vardı elbette...!
Meryem Yıldırım
Meryem Yıldırım şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.