AYRILIK ACISI

Ayrılık Acısı

Ş i i r

1
Bir an olur, kendi kendine sorar insan, acaba niçin diye, ve de neden.
Ayrılmak, zordur Sevdiklerinden, sıladan, köyünden, ve de evinden.
O an, bir hüzündür, kaplar insanın içini, üzüntü, ve de kederden
Şaşkın saşkın, bakarsın bir an, neler olduğunu bilmeden.

O an, arkanda bırakırsın, bir yığın, güzellik ve de anı
Bir an sabredip, hadi, kader dersin, hadi, bu bir yazgı,
Ama yinede, bir türlü bitmek bilmez, o lanet körolası,
Yürekleri kökten dağlayan, insanı, cökertip bitiren, o AYRILIK ACISI...! ! !

2
Bir an olur, adeta kavrulur için, yinede tutamazsın, nedense kendini,
Dayanamaz, bırak hadi, iki damla dersin, birden, yaşlar kaplar gözlerini,
Yinede, sen acaba kolaymı sanırsın, bırakıpta gitmeyi, onca seni seveni,
Ve, alıp götürür o insan, yanında bunca tasayı, gamı ve de kederi.

O an, arkanda bırakırsın, bir yığın, güzellik ve de anı,
Bir an sabredip, hadi, kader dersin, hadi, bu bir yazgı,
Ama, yinede, bir türlü bitmek bilmez, o lanet körolası,
Yürekleri kökten dağlayan, insanı, cökertip bitiren, o AYRILIK ACISI...! ! !

3
Bir an olur, düşünür insan bir an, sorar acaba, nedir nedeni,
Hepsini bir hüzün sarar, yaşlıdır seni uğurlayan herkesin gözleri,
Bir hoş olur bitersin hatırlayınca, onlarla yaptığın o sohbetleri, konuştuğun o sözleri,
içim burkuluyor, gönlüm bir tuhaf oluyor, dinleyince o
yüreğimin sesini.

O an, arkanda bırakırsın, bir yığın, güzellik ve de anı,
Bir an sabredip, hadi, kader dersin, hadi, bu bir yazgı,
Ama, yinede, bir türlü bitmek bilmez, o lanet körolası.
Yürekleri kökten dağlayan, insanı, cökertip bitiren, o AYRILIK ACISI...! ! !

Yazan: Ramazan Kocapınar