Sen kendini hasır ettin hep yeşerttin?

İçim yandığını sana nasıl söyleyebilirdim
Sen her zaman sabreden şefkatin eliydin
Çileydin, metanettin, en nadide himmettin
Hiç yüksünmezdin, yemezdin, yedirendin

O güzel gözlerinden akan yaşlar serinliğindi
Kirpiklerin ıslanır, sokumlar onunla yutulurdu
Sessizdin, dişlerin erimişti, nefesin yetmezdi
Yastığındaki ıslaklık ter değildi, sabrın yaşıydı

Tertemizdin, masum bir orkideydin sevgiydin
Kararmış kalpler senin hissiyatından uzaklardı
Adaveti, hiddeti bir marifet telakkisiyle verendi
Çaresizdin, geldiğin yere yeniden dönemezdin

Yokluk bir taraftan, dayak her taraftan senindi
Sen sessizliğinle çözendin, verilen bir rahmettin
Teninden geçtin, kendini hasır ettin hep yeşerttin
Sen bir şefkattin, bir topraktın, dahi yağmurdun

Sabredendin, kendini vakfedendin bir anneydin
Sana verilen çocukların mükellefiyetini bilendin
Asiyenin, Hatice'nin, Fatımanın bir takipçisiydin
Sen en güzel bir anneydin, sevmeyi çok bilendin