Yazı dilinde ki bereketin illeti!

İstifade ettim
Böyle nadide satırlar
Yazabilmeyi çok isterdim
Ve onun için hayli imrendim
Daimilikten sıyrılarak şimdi
Bir anda derinlerde nefeslendim
Efkârımın tarumar olmuş ikliminde
Sanki bir ahenk meşkini keşfettim
Tefekkür vuzuhundan neşet ettim
İdrakin içselliğe uzanan seyrine indim
Kendin adeta meçhulün nefesindeydim
En derken tercih keşmekeşliğini gördüm
Ben derken içindeki canavardan ürktüm
Sen derken nezaketi hal dilini de öteledim
Biz kimliğinden yoksun nefesleri sobeledik
İz derken o kutsal iki emanetti göremedik
Tiz derken bir nara sandık azapla yaşadık
Rahmeti fütursuzluğumuza safahat yaptık
Ama siz yazarken sizi okurken çok şaşırdım
Sığlığa paye vermeyip vakarı sergiliyordunuz
Anlaşılmak için yazmak ancak tesir içinde işti
Onu da yalnızca halk eden verirdi kimin eliydi
Derken siz sanki bir başka âlem anlatıyordunuz
Sanki hava gibi, su gibi, toprak gibi, hali aşk gibi
Siz sevda dilini konuşan onunla anlamlaşandınız
Siz bir kutsi gaye etrafında tavaf yapan bir erdiniz
Siz güllerin efendisinden rahmetin sebebi ümmettiniz
Siz arzı cihanın en şerefli addettiği ahseni takvim idiniz
Eyvallah diyorum huzur ve sükûnumu sizlerle buluyorum