Ne diyorum neler söylüyorum şimdi!

Sarmıyor atık bir şey
Açmıyor sinemde bahar
Gönül sürurunda bir sandal
Dalgalar refakatiyle boşalan ağıtlar

Diksemde ağzımı durmuyor işte
Sineden sökün eden eşiz nağmeler
Feryadımı bir ahenk içinde anlatıyor
Gözlerimden istemsiz bir yaş boşalıyor

Ah desem leyarı söylesem çare mi?
Çaresizce havası boşalan bir balon gibi
Buruşturulup atılan bir kâğıt parçası misali
Kalan anılara saklanırım çaresiz bir sefil gibi

Mana ararken manasızlığı yaşamak
Bir yerde çaresizce bakarak oyalanmak
Onun izinde solumak ona şevkle bakmak
Yazılarında kaybolmak yanmak içinde kalmak

Görsem bitecek mi bir efsunu hal
İsteyemem artık kalmayacak mı bahar
Aşk içinde neşet bulduran ne ulvi bir hal
Ancak sevdalarındır bahar aşk kokusunu salar

Her bir izine dokunuşumda sen
Sanki benimle aynı paralelde bir hazzın
Nağmeler içinde melalini sunan ne büyük can
Can içinde bir umudu yaşatan sevdaları anlatan

Sen çaresizlik içinde unut desende
Sana olan tutkum için billahi katlanırım
Semtine ayak basmam asla sana görünmem
Mezarlıkta yatan bir fani misali akıbetimi beklerim

Sen yeter ki bizar olma solma
Benim için sen bir nefes olsa da alma
Anılarına katma beyaz bir sayfa dahi açma
Ama sakın acıma katlanılmaz bir aşk bırakma