Yokluğun Resmi

Yokluğunun
gölgesi düşüyor yalnızlığıma,
ve yokluğunun öfkesi
`` Maziden Bir Demet ``
bu oluyo senle dolu günlüğümün ismi
ve günlüğüm
yalnızlığımın utangaç resmi.
Eseflenişimede bir isim gerek şimdi..

Parkta oynayan çocuklar takılıyor gözüme
ve köe bankta iki kişi
iki kelime
`` Seni Seviyorum ``
Buram buram tütüyorsun gözümde.
Saat bilmem kaçı gecenin
ve
bilmem kaçıncı sigaram bu
kendi kendine tükenen
Bir mektup,
bir selam ,
belkide sesini duymak ``Alo `` deyişinde
beklediğim bu senden .
Sensiz dolaşıyorum bu kentin
günahkar sokaklarını
ve sessiz...
Bir flaş daha patladı
bir resim daha eklendi
sensizliklerle dolu albümüme
Ne güneş doğmaya cesaret edebildi
ne rüzgar esmeye
ne de yağmur yağabildi.
Filan şehrin filan mahallesinde
aşkı kendinden büyük ,
kendi aşkından ;
Yandı eriyip bitti
aşk dolu bir yiğit.
Avdeti yok bu meçhule uzanışın
meçhule yol alışın tövbesi.
Meğer ne çok sevmişim seni !..
Yüksek binaların gölgesine sığınan
köpekler gibi aç
ve susuz
çöl de dolaşan bir bedevi ;
Ne uykusuzluğum
ne yorgunluğum belli.
Kaçıyorum birer birer çift ayaklılardan
belkide ;
tek fark bundan .
Kuşlar gibi özgür olmak isterdim göklerde
ağaçlar gibi hür ;
çiçek vermek mevsime.
Yine bir hayat
ve bir hayata bir kere ölmek.
yalnızlıklarımın tanımı
enbüyük fahişe benim demek.
İki kelime
`` Seni Seviyorum .``
Sahi albüm diyordum
yokluğunun resimleriyle
dolup taşan bir albüm ;
Sen gittin gideli sevdiğim !
ne yaşadım ne öldüm.
Aşktan bahsediyor bütün mecmualar
benimalemce bahsedilecek bir aşkım
olmadı bile.
Muhtaçlığım sana firakına yandığım
hem gündüz,hem gece
Ne deçok sevmişim seni
ve
nede büyük hasretmiş
beni yakıp bitiren ;
dönemim hiç olmadı ya
çok oldu giden
...
Yüzümü kapadım günahlarıma
yüzümü kapadım sensizliklerime
bir flaş daha patladı ,
bir resim daha eklendi
yokluklarımın albümüne...

(04.07.1999)
.

.Mustafa Çelebi Çetinkaya