En Asil Canlı
Ben yaşamaya davet edildim.
Yerimi gösterip `insan gurubundansın`dediler.
İnsan!
En üstün canlıymış,
En asil!
Bütün nimetlerin önüne sunulduğu,
Herşeyden önce akıl verilmiş,
Düşünebilir hatta üretebilirmiş,
İnsan!
Sever sevilirmiş,
Hayvanlar ve bitkiler onun içinmiş,
Seçebilirmiş herşeyi insan...
İnsanlar varmış;
Yaşamak için yaşayanlar.
İnsanlar varmış;
Yaşadığına inananlar.
İnsanlar varmış,
İnandığı gibi yaşayanlar.
Yaşamak için yaşayanlar,
Sadece ben ve ben üzerine kurulmuş oyunlar.
Yaşamın güzel olduğunu bilip,
Yaşlarını savuranlar.
Sonra o yaşları toplamak için
Çaresizlik içinde kıvrananlar,
Yaşamak için yaşayanlar aslında,
Yaşamın içinde yaşayamayanlar.
Yaşadığına inananlar,
Rüzgarın nefesiyle savrulup,
Belirsizlikte kaybolanlar.
Bir hortuma takıldıktan sonra,
Havada asılı kalanlar.
`Bak uçuyorum`diye bağıranlar.
Aslında kendi kendine değil,
Zorunlu uçtuğunun farkında olmayanlar.
İnandığı gibi yaşayanlar,
İnsan olmanın nedenini anlayanlar.
İnsana İNSAN gibi bakanlar,
Her insanın kendi doğrusu olduğunu unutmayanlar.
Ama;
Tek doğruyu bulmak için arayanlar.
İnandığı gibi yaşayanlar.
Özlem Yılmaz
Özlem Yılmaz şiirleri
| Özlem Yılmaz - Bir Tutam Ömür |
| Özlem Yılmaz - Severek Yaşarım |
| Özlem Yılmaz - Sitem |
| Özlem Yılmaz - En Son Sevdim |
| Özlem Yılmaz - En Asil Canlı |
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.